Jazz is gebaseerd op afspraak tussen personen en akkoorden schema’s. Het moet binnen de regels, maar als de regels niet passen, moet het op een creatievere manier.
“Riverside Jazz” wordt elke zaterdagavond uitgezonden via BR6, van 22:00 tot 00:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 22:00 – 23:00
Deel 2: 23:00 – 00:00
Hank Mobley (saxofonist)
(1930-1986)
Geboren in Eastman, Georgia U.S.
Overleden in Philadelphia, Pennsylvania U.S.
55 jaar geworden.
a) B for B.B. 6:30 (Hank Mobley)
b) Space Flight 4:13 (Hank Mobley)
c) Doug’s Minor B’ Ok 6:38 (Doug Watkins)
Album: Jazz Message No. 2 (Savoy Records MG 12090)
Van Gelder Studio, Hackensack, NJ. Juli 23 & November 7, 1956
Uitgebracht: Mei 1957
Track a & b—-23 juli
Hank Mobley: tenor saxofoon
Donald Byrd: trompet
Barry Harris: piano
Doug Watkins: bas
Kenny Clarke: drums
Track c—-7 november
Hank Mobley: tenor saxofoon
Lee Morgan: trompet
Hank Jones: piano
Doug Watkins: bas
Art Taylor: drums
a) Lower Stratosphere 6:39 (Hank Mobley)
b) Mobley’s Musings 6:04 (Hank Mobley)
c) Ultra Marine 10:42 (Hank Mobley)
Album: Hank Mobley and His All Stars (Blue Note BLP 1544)
Van Gelder Studio, Hackensack, New Jersey. Januari 13, 1957
Uitgebracht: 15 April 1957
Hank Mobley: tenor saxofoon
Milt Jackson: vibrafoon
Horace Silver: piano
Doug Watkins: bas
Art Blakey: drums
a) Stella-Wise 7:21 (Hank Mobley)
b) Base on Balls 7:30 (Hank Mobley)
Album: Hank Mobley Quintet (Blue Note BLP 1550)
Van Gelder Studio, Hackensack, New Jersey. Maart 8, 1957
Uitgebracht: Augustus 1957
Hank Mobley: tenor saxofoon
Art Farmer: trompet
Horace Silver: piano
Doug Watkins: bas
Art Blakey: drums
Hank Mobley was een Amerikaans jazz-saxofonist en componist. In zijn jeugd leerde hij zichzelf piano spelen, maar op zijn zestiende stapte hij over op de saxofoon en begon kort daarna professioneel te spelen. In 1949 kreeg hij een job bij de r & b-band van Paul Gayten, waarvoor hij ook als componist werkte. In 1951 verliet hij deze groep en ging spelen in een nachtclub in Newark waar hij speelde met pianist Walter Davis, Jr. en sommige van de top jazzspelers van die tijd begeleidde, daaronder drummer Max Roach die hen beide engageerde Ze namen samen in 1953 een sessie op.
In 1954 speelde hij bij Dizzy Gillespie, maar in september van dat jaar ging hij naar de groep van Horace Silver, de latere Jazz Messengers. Hun eerste album voor Blue Note, Horace Silver and the Jazz Messengers was een mijlpaal in de ontwikkeling van de hard bop. In 1955 nam hij voor Blue Note zijn eerste sessie op als leider van een eigen groep, The Hank Mobley Quartet. Toen de Jazz Messengers in 1956 uit elkaar gingen bleef Mobley nog een tijdje bij Horace Silver, maar hij werkte van toen af vooral als leider van diverse formaties waarmee hij veel opnam voor Blue Note. Hij componeerde ook vele nummers. Hij nam 25 albums op voor Blue Note tussen 1955 en 1970, waaronder Soul Station en Roll Call uit 1960. Soul Station wordt door The Jazz Resource beschouwd als zijn beste, en gerangschikt tussen de 25 beste jazzalbums aller tijden. Daarnaast is hij te horen op een heleboel andere platen van het label; vooral met trompettist Lee Morgan.
In de jaren 1960 werkte hij hoofdzakelijk als frontman, hoewel hij in 1961 werd aangetrokken als vervanger van John Coltrane in het kwintet van Miles Davis. Maar het boterde niet tussen hen en Mobley ging weg bij Davis in 1962. Hij raakte aan de drugs en verdween daardoor tweemaal voor een tijdje van het toneel; een eerste maal toen hij gearresteerd werd in 1958 en een tweede maal in 1964.
Op het einde van de jaren 1960 verbleef hij lange tijd in Europa. In Parijs nam hij het album The Flip (1969) op. Thinking of Home (1970), met onder meer pianist Cedar Walton, was zijn laatste opname voor Blue Note. Hij vormde dan een groep met Cedar Walton waarmee ze het album Breakthrough! (1972) opnamen. Nadien kreeg hij longproblemen die hem het spelen zo goed als helemaal beletten. Hij trad nog wel een paar keer op in 1985 en 1986 met Duke Jordan, maar enkele maanden later stierf hij aan een longontsteking.
deel twee riverside jazz
Jimmy Smith (organist)
(1925-2005)
Geboren in Norristown, Pennsylvania, VS.
Overleden in Scottsdale, Arizona, VS.
& Wes Montgomery (gitarist)
(1923-1968)
Geboren en overleden in Indianapolis, Indiana, VS.
a) King of the Road 4:13 (Roger Miller – 1964)
b) The Road Song 6:08 (Wes Montgomery) *
c) Call Me 3:14 (Tony Hatch – 1965) *
LP: Further Adventures of Jimmy and Wes (Verve Records)
Van Gelder Studio, Englewood Cliffs, New Jersey. Sept. 1966
Uitgebracht: 1968
Jimmy Smith: orgel
Wes Montgomery: gitaar
Grady Tate: drums
Ray Baretto: congas *
Frank Wess (fluitist)
(1922-2013)
Geboren in Kansas City, Missouri, VS.
Overleden in New York City, New York, VS.
& Kenny Burrell (gitarist)
(1931)
Geboren in Detroit, Michegan. VS.
a) East Wind 2:57 (Frank Wess)
b) Monday Stroll 4:19 (Frank Wess) *
LP: Monday Strol (Savoy Records MG 12085)
Van Gelder Studio, Hackensack, New Jersey.
20 Juni 1956 en 5 Januari 1957 *
Uitgebracht: 1978
Frank Wess: fluit
Kenny Burrell: gitaar
Freddie Green: ritme gitaar
Eddie Jones: bas
Kenny Clarke: drums
Jim Hall (gitarist)
(1930-2013)
Geboren in Buffalo, New York, V.S.
Overleden in New York City, New York, V.S.
& Art Farmer (fluegelhornist)
(1928-1999)
Geboren in Council Bluffs, Iowa, V.S.
Overleden in New York City, New York, V.S.
a) Whisper Not 8:37 (Benny Golson – 1956)
b) A Child is Born 7:24 (Thad Jones – 1969)
c) Big Blues 7:15 (Jim Hall)
d) Pavane for a Dead Princess 10:37 (Maurice Ravel – 1899)
—- (adapted & arranged by David Matthews)
Album: Big Blues (CTI Records CTI 70.83-H)
Electric Lady Studios, New York City. Februari 1978
Jim Hall: gitaar
Art Farmer: fluegelhorn
Mike Mainieri: vibrafoon
Mike Moore: bas
Steve Gadd: drums