“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
muziek is een collage van geluid en beweging
maar ook liefhebben en dat bevestigen.
Nick Drake (1948 – 1974)
1. Day is Done 2:24 (Nick Drake)
Robert Kirby (1948-2009) viool arragement
2. Cello Song 4:42 (Nick Drake)
— –Danny Thompson (1939) contra-bas – Clare Lowther: cello
Rocky Dzidzomu (1935-1993) congas & shaker
LP: Five leaves Left – uitgebracht in 1970
Hij werd maar 26 jaar en maakte niet meer dan drie platen, een halve eeuw geleden, en toch wordt de Engelse zanger en gitarist Nick Drake steeds opnieuw herontdekt. Zijn muziek was dan ook bijzonder. Hij speelde onnavolgbaar gitaar, gaf liedjes als ‘Day is Done’ en ‘Cello Song’ een ongebruikelijke maatsoort en zong al zijn nummers fluweelzacht en zonder enige stemverheffing.
Cover: cd “Voices”
sopraan: Grace Davidson
Max Richter (1966) dirigent
Little Requiems 7:33 (Max Richter)
CD: Voices – uitgebracht juli 2020
sopraan: Grace Davidson (1977)
–‘Voices’ een stuk van componist Max Richter 56 minuten muziek voor orkest, koor, elektronica, solo-sopraan, solo-viool en solo-piano. Het orkest is een radicaal opnieuw ontworpen ensemble dat een “negatief orkest” wordt genoemd. Zoals de wereld op zijn kop staat, zo ook de verhoudingen van dit orkest, Het is bijna allemaal bassen en cello’s.
The Veils
1. The Day I Meet My Murder 2:33 (Finn Andrews)
2. Someday My Love Will Come 3:22 (Finn Andrews)
CD: And Out of the Void Came Love – uitgebracht in 2023
Bij beluistering van het album ‘And Out of the Void Came Love’ van The Veils heb ik associaties met flink wat grootheden uit de muziek. Voorman Finn Andrews maakt dit keer zeker geen geheim van zijn belangrijke inspiratie bronnen zoals Nick Cave klein beetje Leonard Cohen, maar hij houdt zich makkelijk staande, het album is persoonlijk, en rijk aan stijlen, arrangementen en instrumentatie.
Suze Rotolo en Bob in het Gaslight Cafe N.Y.C.
1. Bob Dylan (1941)
—–nooit officieel uitgebracht opgenomen december 1962
2. Judy Collins (1939)
—-van haar album uit 1965 ‘Fifth Album’
‘Tomorrow is a Long Time’ 3:47 (Bob Dylan)
Judy Collins in 1967
Bob Dylan had in zijn beginjaren een vriendinnetje Suze Rotolo (1943-2011) zij moest van haar grote zus Klara en haar moeder de verkering uitmaken en daarom ging zij toch maar mee tijdelijk naar Italie het land van haar voorouders. 8 juni 1962 stapt ze op de boot naar Europa, zeer tegen de zin van Bob. Hij blijft alleen achter, machteloos en wanhopig. Ondanks de vele brieven en telefoontjes krijgt hij meer en meer het gevoel dat Suze weinig zin heeft om met hem te praten. Als reactie op haar vertrek componeert hij “Tomorrow is a Long Time”. Ziek van liefde kan hij niet slapen zonder haar hart naast zich te horen slaan. Het is nooit meer wat geworden tussen die twee.
Jean Ferrat (1930-2010)
1. Un Jour Un Jour 4:56 (Louis Aragon – Jean Ferrat)
2. Que Serias-Je Sans Toi ? 3:05 (Louis Aragon – Jean Ferrat)
LP: Ferrat Chante Aragon – uitgebracht in 1971
De Franse zanger Jean Ferrat was een groot bewonderaar van de Franse dichter Louis Aragon (1897-1982) en heeft tientallen van diens gedichten bewerkt tot liedjes. In 1971 verscheen het eerste album dat helemaal gewijd was aan de door Ferrat bewerkte gedichten van Aragon met de titel Ferrat chante Aragon o.l.v. arrangeur en orkestleider Alain Goraguer (1931-2023)
Kris Delmhorst (1974)
1. Broken White Line 3:25 (Kris Delmhorst)
2. Damn Love Song 4:55 (Kris Delmhorst)
CD: Five Stories – uitgebracht in 2001
Waar bij sommige singer-songwriters de natuurlijke band tussen poëzie en muziek allengs steeds meer verwatert, daar lijkt bij de Amerikaanse Kris Delmhorst die verbinding juist steeds inniger te worden. Haar teksten op een semi-akoestisch bedje met landerig uitwaaierende pedal-steelklanken worden niet overwoekerd door overvolle arrangementen, waardoor je aandachtiger gaat luisteren naar wat ze te melden heeft.
Jeffrey Foucault en Kris Delmhorst
Jeffrey Foucault (1975)
1. Cross of Flowers 4:22 (Jeffrey Foucault)
2. 4 & 20 Blues 2:59 (Jeffey Foucault)
CD: Stripping Cane – uitgebracht augustus 2004
Jeffrey Foucault, singer-songwriter uit Wisconsin, is met zijn warme, intrigerende en uitdagende rootsmuziek zeer geliefd bij het Americana publiek. Zijn grote inspirator is Townes van Zandt, die met zijn teksten de essentie van de Amerikaanse folk en blues weergeeft. Dat vormt bij hem de basis en loopt als een rode draad door alles wat hij tot nu toe schreef.
The Everly Brothers
1. Put my Little Shoes Away 3:20 (Samuel Mitchell – Charles Pratt)
2. I’m Here to Get My Baby Out of Jail 3:33
———————–(Karl Davis – Harty Taylor)
LP: Songs Our Daddy Taught Us – uitgebracht in 1959
Don Everly (1937-2021) zang & gitaar – Phil Everly (1939 – 2014) zang & gitaar
Floyd Chance (1925-2005) contra-bas
De jongste Phil overleden in 2014, zijn broer was twee jaar ouder Donald hij is ook al overleden in 2021. Samen waren ze de trots van een opmerkelijke muzikale familie. Pa Everly was zanger / diskjockey in de verafgelegen staat Iowa in de Verenigde Staten en zijn twee zoons zongen soms met hem mee. Pa was zo trots dat hij een twaalftal nummers bijelkaar zocht, geschikt om deze door de broers te laten zingen en gelijk op te nemen voor een grammafoonplaat met de titel ‘Songs Our Daddy Taught Us’ en uitgebracht december 1958. Dit album is een vergeten grootheid voor de echte countryliefhebbers.
Michael Bloomfield
1. Feel So Good 2:57 (Sam Maghett) (valse start) 32 seconden
2. Goin’ Down Slow 3:42 (James B. Oden)
3. Last Night 3:25 (Walter Jacobs)
LP: Don’t Say That I Ain’t Your Man – uitgebracht 1994
Opnames van 7 december 1964 en 1 maart 1965
Locatie: Columbia Studio A, Chicago, Illinois
Michael Bloomfield (1943-1981) zang – solo-gitaar
Mike Johnson: ritme-gitaar – Brian Friedman: piano
Charlie Muselwhite (1944) harmonica – Sid Warner: bas-gitaar
Norm Mayell: drums
Michael Bloomfield? Nooit van gehoord zullen 97 van de 100 mensen zeggen. Dat is een conservatieve schatting kan ook 98 of 99 zijn. Is die Bloomfield dan een soort van vergeten grootheid? Ja. Waarom weten we dan zo weing van hem? Waarom kochten we zijn platen niet? Bloomfield was geen artiest die de rode loper beliep. het liefst speelde hij in kleine danszalen of grote kroegen en zoals altijd koos hij de blues; een nauwelijks commercieel te maken muzieksoort, zeker niet bij het grote blanke publiek in die dagen. In 1981 overleed hij. Hij was aan het spul geraakt. (tekst Mart Smeets)
Per Møllehøj – Richard Andersson – Jorge Rossy
1. You Are My Everything 5:03 (Harry Warren – 1931)
2. Uganda Blues 6:21 (Richard Andersson)
CD: Inviting – uitgebracht in 2022
Richard Andersson (1972) contra-bas – Per Mollehoj: gitaar
Jorge Rossy (1964) drums
De in Kopenhagen woonachtige bassist Richard Andersson heeft vanwege een vuurwerkongeluk zijn zicht verloren. Desondanks is hij erin geslaagd een trio met Per Møllehøj en drummer Jorge Rossy samen te stellen. Een trio waarin de bas prominent de leiding neemt in zowel de eigen composities als de jazz-standards van Harry Warren, Jimmy Van Heussen en Sam Rivers. De akkoorden en melodieën van Møllehøj wentelen zich rondom de baslijnen van Andersson en Rossy’s ongekend fijne slagwerk. De composities wordt ragfijn uitgevoerd en ontroert tot de laatste noot. (tekst Robin Arends)
The Moody Blues
1. Nights in White Satin 4:12 (Justin Hayward) *
2. The Actor 4:40 (Justin Hayward)
LP: Days of Furture Passed – uitgebracht in 1967 *
LP: In Search of Lost Chord – uitgebracht in 1968 **
Justin Hayward (1946) zang & gitaar – John Lodge (1945) bas-gitaar
Mike Pinder (1941) toestinstrumenten & mellotron – zang
Ray Thomas (1941-2018) fluit & zang – Graham Edge (1941-2021) drums
Peter Knight en het London Festival Orchestra *
Justin Hayward 2e van links
Ben je 21 jaar ben je net gevraagd om zanger en gitarist te worden in de vermaarde groep The Moody Blues schrijf je gelijk hun aller grootste hit ‘Nights in White Satin’ Dat overkwam Justin Hayward, mooie jongen, blond haar en een schitterende stem.
Wilco
Either Way 3:05 (Jeff Tweedy)
CD: Sky Blue Sky
uitgebracht mei 2007
Jeff Tweedy (1967) zang – gitaar
Nels Cline (1956) solo-gitaar
Mikael Jorgensen (1972) piano
Glenn Kotche (1970) drums
Pat Sansone (1969) orgel
John Stirratt (1967) bas-gitaar
Toen de Amerikaanse rootsband Uncle Tupelo uit elkaar viel, richtten beide leiders van de groep allebei hun eigen band op. Jay Ferrar begon Son Volt, Jeff Tweedy kwam met Wilco. Aanvankelijk maakt die laatste groep lekkere countryrock, en altijd die geweldige melodieën. “Either Way” komt van van het negende Wilco-album “Sky Blue Sky uit 2007.
The Zephyrs
1. Murder of A Small Man 2:28 (Stuart Nicol)
2. Stargazer 5:35 (Stuart Nicol)
CD: When the Sky Comes Down on Your Head – 2001
‘When the Sky Comes Down on Your Head’ was het tweede album van de in Edinburgh, Schotland gevestigde band The Zephyrs. Ondanks de lovende kritieken had de groep niet de financiën om ervan te profiteren en gingen ze allemaal terug naar hun dagelijkse werk.
Annemarieke Coenders & Linde Nijland
Ygdrassil
The Garden of Jane Delawney 3:29 (Bias Boshell)
CD: Easy Sunrise – uitgebracht in 2005
Annemarieke Coenders & Linde Nijland: zang & gitaar
Bert Ridderbos: gitaar – Eddy de Jong: bas-gitaar
Jannet Fink: viool
Ygdrassil was een Nederlandse folkband, actief van 1991 tot 2007. Hun muziek wordt gekenmerkt door de harmonieën tussen de stemmen van de zangeressen Annemarieke Coenders en Linde Nijland. Qua stijl is de muziek het meest geïnspireerd door Engelse en Amerikaanse folk.
The Everly Brothers
Lightnin’ Express 4:53 (Bradley Kincaid)
LP: Folk Songs by The Everly Brothers – uitgebracht 1962
Een uitgave van hun oude platenmaatschappij Cadence het zijn nog opnames uit de periode 1958