Door Tranen Gelouteerd deel 2
Emmylou Harris (1947) en Gram Parsons (1946-1973), hun samenwerking vormt de kern van Emmylou’s muzikale loopbaan en verklaart grotendeels het verloop ervan. Emmylou heeft Gram Parsons leren kennen via Chris Hillman (ooit basgitarist bij The Byrds). Hij maakt een concert van haar mee, en weet dat Parsons voor zijn soloalbum op zoek is naar een tweede stem. Een soort combie zoals Tammy Wynette en George Jones.
De folkie Emmylou Harris woonde aan de oostkust van Amerika in de staat Alabama. De stemmen van Emmylou en Gram passen wonderwel bij elkaar. Ze laat zich overhalen mee te werken aan Grams eerste album “GP” (1973) en vrij snel daarna aan zijn tweede “Grievous Angel” (1974). Parsons strikt de uitmuntende muzikanten van de begeleidingsband van Elvis Presley: Glen D.Hardin, James Burton, Al Perkins en Ron Tutt.
Muzikanten die later ook Emmylou bijstaan bij haar eerste langspeelplaten. Nog voor “Grievous Angel” officieel uit is overlijdt Gram Parsons de ‘Fallen Angel’ aan een overdosis drank en drugs in Joshua Tree in de Californische woestijn.
1) the boxer (paul simon)
2) darkest hour is just before dawn (Ralph stanley)
3) gold watch and chain (a.p.carter)
Vorige week hoorden we van Emmylou Harris enkele nummers van haar eerste vijf albums. Vanavond zijn we aangekomen bij haar zesde album ‘Roses in the Snow’ uit 1980. Hierop is veel bluegrass en gospel getinte country te horen. Het album is in zijn geheel akoestisch, en haar meest consistente tot dan toe. Alle nummers passen qua opvatting en toon in één geheel.
Het eerste nummer ‘The Boxer’ is van Simon & Garfunkel. De tweede is ‘Darkest Hour is Just Before Dawn’ gecomponeerd door bluegrass veteraan Ralph Stanley, was een begenadigde banjo speler. De derde is een oudje uit 1934 van The Carter Family ‘Gold Watch & Chain.
1) if i need you (townes van zandt)
2) the last cheaster’s waltz (sonny throckmorton)
3) son of the rotten gambler (chip taylor)
Het achtste album ‘Cimarron’ van Emmylou werd niet goed ontvangen. Ik begrijp die kritiek niet zo goed. De stem van Emmylou is een genot om naar te luisteren. De muzikale ondersteuning steekt prima in elkaar. En de gekozen composities sluiten naadloos op elkaar aan. Juist omdat Harris in staat is om een nummer van een ander naar zich toe te trekken, krijg je nergens een bevreemdend gevoel.
De eerste, is de tweede die ze van Townes van Zandt tot zich neemt ‘If I Need You’ Een prachtig nummer die ze samen vertolkt met country zanger Don Williams. Het tweede nummer is van Sonny Throckmorton ‘The Last Cheater’s Waltz’ hij schreef dit nummer voor zijn gelijknamige album uit 1978. De derde is ‘Son of a Rotten Gambler’ van zanger Chip Taylor artiestennaam voor James Wesley Voight broer van de twee jaar oudere filmster Jon Voight. Drie nummers perfect uitgevoerd door Emmylou’s begeleidings groep The Hot Band.
1) my dear companion (jean ritchie)
the pain of loving you (dolly parton – porter wagoner)
to know him is to love him (phil spector)
Al in 1977 hebben Emmylou Harris, Dolly Parton en Linda Ronstadt plannen voor een album. Hun stemmen passen goed bij elkaar, hebben ze gemerkt tijdens veel opnamesessies. Door overvolle agenda’s en contractuele veto’s kwam het niet van een gezamenlijk album. Maar januari 1987 beginnen tenslotte de opnames van wat commercieel de grootste klapper wordt in Emmylou’s carrière.
Drie nummers waarop Emmylou 1e zangeres is. “My Dear Companion, van zangeres Jean Ritchie. Tweede ‘The Pain of Loving You’ een compositie van Dolly Parton en Porter Wagoner. En de laatste is de klassieker van Phil Spector ‘To Know Him is To Love Him’.
1) we’ll sweep out of ashes in the morning (gram parsons)
2) that’s all it took (george jones)
3) how much i’ve lied (gram parsons – david rivkin)
Voordat Emmylou Harris haar solo platen uitbracht, was ze ooit het meisje aan de zijde van die hippie cowboy Gram Parsons. Wat Gram wilde met haar, een versmelting van country en rock. Dit was eind jaren zestig, begin zeventig veel vreemder dan het lijkt. Countryrock is inmiddels een tot in verre uithoeken verkend genre. anders.
In 1973 bracht Gram Parsons zijn eerste solo album uit met de simpele titel ‘GP’. Met hierop spontane bedwelmende mooie samenzang met Emmylou Harris. De eerste ‘We’ll Sweep Out the Ashes in The Morning’, compositie van Parsons zelf. De tweede ‘That’s All it Took’ is een typische George Jones countrysong. En de laaste ‘How Much I’ve Lied’ is er weer een van Gram zelf.
De kwaliteit van zijn muziek, het verhaal van zijn leven en dood, maken van Gram Parsons een uniek persoon in de muziek geschiedenis en met zijn “cosmic American music”, heeft hij een onuitwisbare indruk achter gelaten. En dat maakt van “G.P.” een klassieker van de bovenste plank.
1) hearts on fire (tom guidera – walter egan)
2) love hurts (boudleaux bryant)
3) in the hour of darkness (g. Parsons – e. harris)
1974. De tweede elpee van Gram Parsons, ‘Grievous Angel’ is zijn meesterwerk. Deze verschijnt een half jaar na zijn door in Joshua Tree Inn, op 19 september 1973. Gram Parsons, Gods eigen zanger, de gevallen engel, is voorgoed 27. En Emmylou Harris en vele met haar gingen op weg naar Grams doel, de Americana.
Drie nummers van dit album “Heart on Fire” dan de mooiste van Gram en Emmylou de klassieker met eeuwigheidsdatum “Love Hurts”. Het album sluit af met ‘In My Hour Of Darkness’, waarin de radeloosheid hem te machtig wordt:
In my hour of darkness, in my time of need – oh Lord, grant me vision, oh Lord, grant me speed.
Gram Parsons werd 27 jaar