“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 13:00 tot 14:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
1) Buffalo Springfield
“For What It’s Worth”
——-(Steve Stills)
LP: Last Time Around
uitgebracht: 1968
De componist van het ultieme hippielied “For What It’s Worth” is Steve Stills, hij zat in de country-rock formatie Buffalo Springfield samen met Neil Young. Het was de eerste, en enige, echte nationale hit van de groep. Net zoals “Blue Suede Shoes” dat tien jaar daarvoor voor de rock ‘n’ roll-fans was geweest, werd “For What It’s Worth” het volkslied van het nieuwe rock publiek. Deze song stelde iedere luisteraar in staat zich te identificeren met de ‘ik’ persoon.
Het was ongebruikelijk dat een popsong op een speciale gebeurtenis werd geënt en deze song zou gedurende de rest van de jaren zestig relevant blijven voor Amerikaanse studenten die overal op de universiteiten in verzet kwamen tegen het gezag.
Phil (links) & Don (rechts)
2) The Everly Brothers
“You Trill Me”
(Felice & Boudleaux Bryant)
LP: It’s Everly Time
Uitgebracht: 1960
De mooiste stemmen komen ongetwijfeld van de Everly Brothers. Zingende nachtegaaltjes zo kan je het ook omschrijven. Don Everly (1937) beschikte over een iets donkerder klank dan zijn jongere broer; hij zong meestal de solo’s en Phil (1939-2014) deed instinctief de messcherpe tweede stem met als resultaat de mooiste harmonieën uit de popgeschiedenis.
Return of the Grievous Angel
: A tribute to Gram Parsons
is een eerbetoonalbum uit
1999 aan de baanbrekende countryrockmuzikant Gram Parsons (1946-1973)
Een aantal artiesten bewijzen
hiermee hun eer aan de grote
Gram Parsons de gevallen engel.
3) Beck & Emmylou Harris
“Sin City” (Gram Parsons – Chris Hillman)
4) Sheryl Crow & Emmylou Haris
—-“Juanita” (Gram Parsons – Chris Hillman)
5) Chris Hillman & Steve Earle
—–“High Fashion Queen” (Gram Parsons – Chris Hillman )
6) The Mavericks
—-“Hot Burrito # 2” (Gram Parsons – Chris Ethridge)
7) Gillian Welch
—-“Hickory Wind” (Gram Parsons – Bob Buchanan)
8) Whiskeytown
—-“A Song for You” (Gram Parsons)
Gram Parsons was in Europa, en dan vooral in zekere muziekminnende kringen in Nederland, zo ongeveer een levende legende, iemand die in belangrijke mate verantwoordelijk gehouden kon worden voor het ontstaan van een nieuw genre muziek dat met termen als ‘country-rock’ of long-haired country’ betiteld werd.
Hij was in 1968 schijnbaar uit het niets opgedoken in de zoveelste bezetting van de Californische groep The Byrds en zette meteen nadrukkelijk zijn stempel op hun lp Sweetheart of the Rodeo, een plaat die op vrij sensationele wijze voortbouwde op de tot dan toe in weldenkende kringen vrijwel unaniem gehate country-and-westernmuziek. Parsons verliet de groep al weer snel na die plaat, omdat hij weigerde mee te gaan op tournee in Zuid-Afrika, en formeerde vervolgens samen met een andere ex-Byrd, het mannetje Chris Hillman, de Flying Burrito Brothers waarvan de eerste lp The Gilded Palace of Sin (1969) een klassiek album zou worden.
Het was niet alleen Parsons’ doorleefde, brekende stem die liefhebbers aan hem bond, maar ook zijn aan beide platen af te horen eigenschap om de tot dan in een bekrompen en vrij achterlijk isolement doorsudderende country-and-westernmuziek met eigentijdse elementen uit de rock ‘n’ roll en de rhythm and blues te verbinden, waardoor een gloedvol en tamelijk spectaculair genre ontstond.
—–(zonder toestemming uit het boek ‘mijn muziek’ van jan donkers)
9) Greg Brown
“Lullaby”
(Greg Brown)
CD: Convenant
Uitgebracht: 2000
Het enigste van Greg Brown (1949) kan is liedjes maken, mooie liedjes 24 cd’s heeft hij al opgenomen in de Ardent Studio in Memphis. Hij is een echte troubadour in de klassieke betekenis van het woord.
10) Eric Andersen
—“Blue Heart”
(Eric Andersen)
CD: Memory of the Furture
Uitgebracht: 1998
Eric Andersen (1943) is van oorsprong een folkzanger die in de jaren zestig een aantal gewaardeerde albums maakte voor platenmaat-schappij Vanguard. Hij toonde zich vooral een romanticus terwijl zijn veel generatiegenoten uitgesproken politieke songs zongen.
Op zijn CD uit 1998 “Memories of the Future” laat Andersen zijn beste kant horen, dat hij een bevlogen artiest is, die op zeer stijlvolle wijze artistieke waarden smeedt aan gevoelens die van binnenuit komen
11) Mark Lanegan
“Resurrection Song”
(Mark Lanagan)
CD: Field Songs
Uitgebracht: Mei, 2001
‘He can sing the shit out of a song’, werd ooit eens gezegd over Mark Lanegan (1981), de man die opviel door zijn roestbruine, door rookte stemgeluid toen hij als twintigjarig manneke debuteerde als zanger van de volprezen Screaming Trees, uit Seatle, Amerika.
Op zijn vijfde soloalbum ‘Field Songs’, weet Lanegan in een handvol songs weer ouderwets koude rillingen te veroorzaken, wat op zijn eerdere soloalbums niet altijd lukte.
12) Crosby & Nash
“Southbound Train”
—-(Graham Nash)
LP: Graham Nash
———& David Crosby
Uitgebracht: April, 1972
Graham Nash / David Crosby is een album van Graham Nash (1942) en David Crosby (1941) uit 1972. Het album werd uitgegeven in de periode dat de supergroep Crosby, Stills, Nash & Young enkele jaren uit elkaar was. Alle nummers werden door het tweetal zelf geschreven. Dit debuut van beidde heren is een uitstekend album, beetje een vergeten plaat, maar de songs behoren tot de beste die zowel Crosby als Nash ooit geschreven hebben.
13) Nick Cave
& the Bad Seeds
“God is in the House”
——–(Nick Cave)
CD: No More Shall
——————We Part
Uitgebracht: April, 2001
De Australiër Nick Cave (1957) is bepaald niet een muzikant met onbesproken gedrag. Hij kwam begin jaren tachtig uit de new wave periode aandrijven, en richtte in 1983 The Bad Seeds op, waarmee hij een reeks albums maakte. Zijn songs variëren van gewelddadig, tot zeer emotioneel en gevoelig. Op zijn album “No More Shall We Part” dat in 2001 uitkwam, staat “God is in the House”, een prachtige piano song. Bijna verstild gezongen, met af en toe knarsetandend een sneer naar de boze buitenwereld. In de tekst wordt een idealistisch beeld geschetst van een stadje waar louter vrede heerst, want “God is in the House”.