“D-Records Shuffle” wordt elke zondagmiddag uitgezonden via BR6, van 15:00 tot 17:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 15:00 – 16:00
Deel 2: 16:00 – 17:00
Ik geloof in het gewone leven, net als de oervorm van de Rock and Roll en de Rhythm & Blues.
De Rolling Stones bestaan sinds 1962 en ik herinner me ze als een stoere ambitieuze troep toegewijden bluesfanaten, snauwerig bezig in een reeks van rokerige, aftandse zaaltjes, die weggemoffeld waren in een reeks zijstraatjes van London en omstreken. Nooit compromissen sluitend – altijd uit op een nog strakkere riff, een nog schellere stem of een nog beter op treden. Toentertijd waren zij de band van Brian Jones, en nu? nu behoren ze de eeuwigheid toe.
Stoned 2:05
(Nanker / Phelge)
Opnames 7 oktober 1963
Kingsway Sound Recording
Studios, London
Mick Jagger (1943) Kreten – Keith Richards (1943) Solo-gitaar
Brian Jones (1942-1969) Harmonica – Bill Wyman (1936) Bas-gitaar
Charlie Watts (1941-2021) Drums – Ian Stewart (1938-1985) Piano
Around and Around 3:02 (Chuck Berry)
Opnames Chess Studios, Chicago: 11 juni 1964
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
The Marquee Jazz Club
Hun eerste optreden hadden ze achter zich. Het initiatief van een regen/achtige dag 12 juli in het jaar 1962 had de moeite geloond. Het optreden vond plaats in het Marquee Jazz Club, Oxford Street, London. De band bestond uit Mick, Keith, Brian, Ian, Dick Taylor en met drummer Mick Avory die daarna al gauw ging spelen bij de broers Ray en Dave Davies van The Kinks in de Londense wijk Mushwell Hill, North London.
DE SETLIJST VAN DAT EERSTE OPTREDEN: (niet zeker)
1. Kansas City (Jerry Leiber – Mike Stoller)
2. Baby, What’s Wrong (Jimmy Reed)
3. Confessin’ the Blues (Jay McShann)
4. Bright Lights, Big City (Jimmy Reed)
5. I Believe I’ll Dust my Broom (Robert Johnson)
6. Down the Road Apiece (Don Raye)
7. Mad Love (I Want You to Love Me) (Muddy Waters)
8. Bad Boy (Eddie Taylor)
9. I Ain’t Got You (Billy Boy Arnold)
10. Hush Hush (Jimmy Reed)
11. Ride ‘Em on Down (EddieTaylor)
12. Back in the U.S.A. (Chuck Berry)
13. Kind of Lonesome (Jimmy Reed)
14. Blues Before Sunrise (Leroy Carr)
15. Big Boss Man (Jimmy Reed)
16. Don’t Stay Out All Night (Billy Boy Arnold)
17. Tell Me That You Love Me (Paul Anka)
18. Happy Home (Elmore James)
19. Doing the Crwadaddy (Elias MacDaniel)
20. Got My Mo-Jo Working (Preston Foster)
E.P. uitgebracht in Spanje in 1964
I’m a King Bee 2:30
—–(James Moore)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 24-25
februari 1964 voor hun
debuutalbum uitgebracht
17 april 1964.
Mick Jagger: Zang – Mondharmonica – Keith Richards: Ritme-gitaar.
Brian Jones: Solo-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums.
Confessin’ the Blues 2:44
(Jay McShane & Walter Brown)
Opnames: Chess Studios,
Chicago. 11 juni 1964
EP: Five by Five (U.K. Release)
Uitgebracht 14 augustus 1964
LP: 12×5 (U.S.Release)
Uitgebracht 17 oktober 1964
Mick Jagger: Zang – Mondharmonica – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Begin mei 1963 sloten Eric Easton en Andrew Loog Oldham met Brian Jones, als leider van de groep, een driejarig managements overeenkomst. Op 10 mei betrad de Londense band de Olympic Sound Studios in Carlton Street, midden in de Londonse wijk West-End, voor hun eerste officiële opnamesessie. Oldham had de studio al geboekt op 2 mei: 40 Britse ponden (400 gulden) voor drie uurtjes. De nummers waren “Come On” van Chuck Berry en “I Want to Be Loved” van Willie Dixon.
Come On 1:46
(Chuck Berry)
Single: Decca Records
Uitgebracht 7 juni 1963
De A-kant
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-gitaar.
Brian Jones: Mondharmonica – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
I Want to Be Loved 1:48
(Willie Dixon)
Single: Decca Records
Uitgebracht 7 juni 1963
De B-kant.
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-gitaar.
Brian Jones: Mondharmonica – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Olympic Studios, London
In dit gebouw werden vele
klassiekers opgenomen van
o.a. The Yardbirds, The Stones
Jimi Hendrix, Led Zeppelin
Queen, Ray Charles, The Who
e.v.a. Nu is het een bioscoop,
maar heeft nog een kleine op-
namefaciliteit, ontworpen met
de hulp van het toenmalige
studiopersoneel.
Off the Hook 2:31
(Nanker / Phelge)
Single: Decca Records (b-kant)
Opnames: Regent Sound
Studios, London 2 sept. 1964
Album: The Rolling Stones No. 2
Uitgebracht 15 januari 1965 (U.K.)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
De Rolling Stones waren precies het tegendeel van de Beatles.
Waar de Beatles een glans van beschaafde intelligentie en algehele beminnelijkheid uitstraalden en zó de ouders voor zich wonnen, schrokken de Stones met hun lange haar en hun hele opstandige flair iedereen af die ouder was dan 25 jaar.
Oh Baby 2:00
(Barbara Lynn Ozen)
Opnames: RCA Studios,
Hollywood, Los Angeles.
2 November 1964
LP: Out of Our Heads (U.K.)
Uitgebracht 24 sept. 1965
LP: The Rolling Stones Now (U.S.)
Uitgebracht 13 febr. 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
De naam van de Rolling Stones komt van een song van Muddy Waters, een blues muzikant uit de Mississippi-Delta. ‘Rollin’ Stone’ was de officiele titel hij nam dit nummer op in 1950, samen met bassist Ernest Crawford en drummer Elgin Evans. Keith Richards ontmoette Mick Jagger op 17 oktober 1961 op perron twee, voor een tweede keer op het treinstation in Dartford, in het Engelse graafschap Kent. Deze nog zeer jonge Mick Jagger (18) had twee albums onder zijn arm Chuck Berry’s Rockin’ at the Hops en een album van Muddy Waters genaamd ‘The Best of……, en vanaf dat moment groeiden er een hechte vriendschap, en hun interesse voor de BLUES.
The Best of Muddy Waters
Uitgebracht: april 1959
Met opnames uit de periode
april 1948 – september 1954
in Chicago voor het label
Chess Records van de broers
Leonard & Phil Chess.
Rockin’ at the Hops
Uitgebracht: juli 1960
Chuck’s vierde album voor
het label Chess Records
Met drie nummers die de
Stones later coverde voor
hun albums: “Bye Bye Johnny”
“Down the Road a Piece”
“Confessin the Blues”
You Better Move On 2:37
——(Arthur Alexander)
Opnames: Decca Recordings
Studios, West Hampstead
London op 8 augustus 1963
EP: The Rolling Stones
De eerste EP voor Decca
Uitgebracht: 10 januari 1964
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-gitaar.
Brian Jones: Akoestisch-gitaar – zang – Bill Wyman: Bas-gitaar – zang
Charlie Watts: Drums.
De hoestekst van dit EP-tje laat zien hoe platenmaatschappij Decca aankeek tegen zijn jonge protégés. ‘Hoe de huidige muziektrend zich ook ontwikkeld, de Stones zullen daar waarschijnlijk ook bij zijn, swingend aan de top met hun uniek verfrissende bijdrage aan de populaire muziek….’Nou, dat hadden ze in elk geval bij het rechte eind. Het kwam zonder twijfel door “You Better Move On” dat deze EP als een raket de lijst van bestverkopnde singles beklom. Als het nummer op single was uitgebracht zou het zelf de top hebben bereikt. het had hun eerste nr. 1 in Groot-Brittannië kunnen zijn.
Honest I Do 2:05
(Jimmy Reed)
Opnames: Regent Sound
Studios, London op
24 februari 1964
LP: The Rolling Stones
(Debuut-album)
Uitgebracht: mei 1964 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Mondharmonica – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums.
“Honest I Do” van blues gigant Jimmy Reed (1925-1976) zijn versie lag dichtbij de uitvoering die de Stones opnamen, met die zelfde doffe klap op snare-drum van Charlie Watts, een redelijk laag tempo en een bluesachtige mondharmonica van Mick Jagger.
Cry to Me 3:02
(Bert Russell)
Opnames: RCA Studios,
Hollywood, Los Angeles
op 13 mei 1965
LP: Out of Our Heads
Uitgebracht 24 sept. 1965 (U.K)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Jack Nitzche: Orgel.
The Rolling Stones hebben optimaal gebruik gemaakt van het feit dat de Beatles de wereldmarkt toegankelijk hadden gemaakt. Stap voor stap en slag voor slag reageerden ze op iedere zet van de Beatles, Zij waren hard, zwaar en duister, terwijl de Beatles zacht en lichtvoetig waren. The Rolling Stones gaven een woeste wending aan de blues en de soul-muziek die in muzikaal opzicht voor inspiratie zorgden voor vele andere Engelse bands.
It’s All Over Now 3:21
(Bobby & Shirley Womack)
Opnames: Chess Studio,
Chicago op 10 juni 1964
Single: uitgebracht 26 juni 1964
LP: 12×5 2e album uitgebracht
in de U.S. op 17 oktober 1964.
Mick Jagger: Zang – Tamboerijn – Keith Richards: Solo-gitaar – zang
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums
‘Ouders houden niet van The Rolling Stones (…) Ze wilden niet dat hun zonen later zo worden; ze willen niet dat hun dochters met hen trouwen. Moeder en dochter kunnen niet een en hetzelfde aanbidden. Zodra de moeders en vaders, de politici en werkgevers, Cilla Black en regerende vorsten The Beatles begonnen te omarmen, liep de zwevende fan over naar de Stones. (Maureen Cleave, Evening Standard 1964)
I Wanna be Your Man 1:41
———(Paul McCartney)
Opnames: De Lane Lea Music
Recordings Studios, London
op 7 oktober 1963.
Tweede single van de band
uitgebracht in 1 november ’63
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-gitaar.
Brian Jones: Slide-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums
Manager Andrew Loog Oldham (1944) ontmoette Paul McCartney op 11 september 1963 in het Londonse Savoy Hotel. Hij vertelde dat de Stones snel een song nodig hadden, omdat hun eerste ‘Come On’ niet het succes hadden gebracht waarop ze hadden gehoopt. Paul bood hem aan een song die hij nog had liggen, omdat hij het geen geschikt nummer vond voor zijn band, maar beter pastte bij de Stones. Ze vertrokken vier weken later naar de studio om dit nummer op te nemen van componist Paul McCartney. De Beatles namen dit nummer gelijk daarna ook op voor hun tweede album ‘With the Beatles’ uitgebracht in november 1963 met als zanger Ringo Starr.
Andrew Loog Oldham 2e links
Brian Jones
Heart of Stone 2:39
(Mick Jagger – Keith Richards)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
2 november 1964
5e single uitgebracht
19 december 1964 (U.K)
LP Rolling Stones Now (U.S)
uitgebracht 13 februari ’65
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar– Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Jack Nitzsche: Tamboerijn
Popmuziek is nooit bedoeld om klassiek te worden, maar de beste rock uit de jaren zestig heeft de tijd aardig overleefd. Dit heeft twee oorzaken.
Ten eerste werd er door jonge muzikanten een goudmijn aangeboord, namelijk de zwarte of door zwarten geïnspireerde muziek. Latere bands misten die aansluiting. Voor hen waren de Stones de gevestigde orde en namen ze dingen uit hun muziek over zonder veel te weten waar de Stones hun roots vandaan haalde. Technisch hadden ze het wel voorelkaar, maar hun bronnen waren tweedehands. Ten tweede kwamen groepen als de Stones, de Yardbirds, de Animals etc. etc. etc. tot bloei in een periode van belangrijke sociale verandering. In de jaren zestig werden veldslagen geleverd en gewonnen.
Talkin’ About You 2:26
——–(Chuck Berry)
Opnames: RCA-SAtudios
Hollywood, Los Angeles
5 augustus 1965
LP: Out of Our Heads
Uitgebracht 24 sept. 1965 (U.K)
LP: December’s Children
Uitgebracht 4 dec. 1965 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-gitaar.
Brian Jones: Ritme-gitaar– Bill Wyman: Bas-gitaar.
Charlie Watts: Drums – Jack Nitsche: Piano
Chuck Berry was een grote inspirator voor de Britse groepen aan het begin van de jaren zestig en er zijn veel gitaristen die de gitaarlicks van ‘Johnny B.Goode’, ‘Carol’ en ‘Roll over Beethoven’ hebben overgenomen van de rock and roll pionier. Hoewel de Stones steeds beter werden tijdens hun studio-opnames is deze versie van ‘Talkin’ About You’ van Chuck Berry beslist niet hun beste versie van een Chuck Berry-song.
Ian Stewart (links)
Can I Get a Witness 2:50
(Brian en Eddie Holland & Lamont Dozier)
Opnames: Regent Sound Studios, London 4 februari 1964
LP: The Rolling Stones (debuut) Uitgebracht 17 april 1964 (U.K)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Akoestisch-gitaar – zang
Brian Jones: Tamboerijn – zang – Bill Wyman: Bas-gitaar – zang
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Ian Stewart ook wel toen genoemd de zesde Stone komt uit Schotland.
Brian Jones nam hem als eerste aan in zijn band The Rolling Stones. Vanwege zijn volwassenheid en virtuoze pianospel. Maar manager Andrew Loog Oldham vond zes man in de groep te veel, dus moest Stewart eruit, omdat hij er minder excentriek uitzag en te gewoontjes.
Single hoesje uitgaven Nederland 1964
Tell Me 2:41
(Mick Jagger – Keith Richards)
Opnames: Regent Sound
Studios, London
25 februari 1964
Single: Decca Records
Uitgebracht 13 aug. ’64 (Hol.)
Mick Jagger: Zang – Tamboerijn – Keith Richards: 12-snarige guitar -zang
Brian Jones: Ritme-gitaar- zang – Bill Wyman: Bas-gitaar – zang
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano (niet te horen)
Dit was mijn eerste single van The Stones gekregen 5 december 1964 van Sinterklaas. Ik kon mijn geluk niet op, compleet grijs gedraaid vooral de b-kant ‘Come On’. ‘Tell Me’ het eerste opgenomen nummer van Mick Jagger en Keith Richards het betekende een belangrijk keerpunt voor de twee. Het markeerde ook hun overwicht op de groep en daardoor het begin van het einde van Brian Jones’ leiderschap op in elk geval muzikaal vlak.
Empty Heart 2:32
–(Nanker / Phelge)
Opnames: Chess Studios,
Chicago 11 juni 1964
EP: Five by Five
Uitgebracht 14 aug. ’64 (U.K)
LP: 12×5 uitgebracht op
17 okt. ’64 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Tamboerijn – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Mondharmonica – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Orgel
De componisten zijn vermeld als Nanker / Phelge dat betekent dat Nanker de naam is voor een groepscomposities en Phelge is de achternaam van Jimmy Phelge een huisgenoot van Mick Jagger, Keith Richards en Brian Jones toen zijn een half jaar bij elkaar woonden in Edith Grove 102, Worlds End Estate, London.
Voor het huis 102 Edith Grove, London 1963
Congratulations 2:26
(Mick Jagger – Keith Richards)
Opnames: Regent Sound,
Studios, London. 12 mei 1964.
Single: b-kant Time is on my Side
Uitgebracht: 26 sept. ’64 (U.S)
LP: 12×5 uitgebracht op
17 oktober. 1964 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: 12-Snarige-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums.
Congratulations is een geweldig sfeervol nummer, de eerste ballad die door Jagger en Richards is geschreven. Deze single met op de A-Kant Time is on my Side was eerst speciaal bedoeld voor de Amerikaanse markt
Now I’ve Got a Witness 2:25
——-(Instrumental)
—-(Nanker / Phelge)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 4 februari ’64
LP: The Rolling Stones (debuut)
Uitgebracht 17 april 1964 (U.K)
Mick Jagger: Tamboerijn – Keith Richards: Solo & Ritme-guitar
Brian Jones: Mondharmonica – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Orgel
Brian Jones was in die begin tijd de leider van de Stones. Brian was de absolute baas, gedeeltelijk omdat hij de muzikanten bij elkaar had gebracht, maar vooral omdat de muziek toen het allerbelangrijkste was, en hij veruit het meeste verstand had van wat ze speelden. Samen met Keith zocht hij op de gitaar uit welke nummers zij in het repertoire zouden opnemen.
Under the Boardwalk 2:42
(Arthur Resnick – Kenny Young)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 28 sept. ’64
LP: Out of Our Heads (U.K)
uitgebracht 24 sept.1965
LP: 12×5 (U.S)
17 oktober. 1964 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Akoestisch-guitar – zang
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar – zang
Charlie Watts: Drums – Ian Steward: Orgel
Onbekende muzikant: Güiro & Triangel
‘De Rolling Stones zijn niet zomaar een groep, ze zijn een manier van leven.’ Dat waren de legendarische woorden van manager Andrew Loog Oldham die deze filosofie van de band zo kernachtig samenvatten, waren nu hoe je het ook bekeek bewaardheid geworden. Hij gebruikte deze woorden op de hoes van hun debuutalbum dat op 17 april 1964 uitkwam.
Hitch Hike 2:19
(Marvin Gaye – Clarence Paul
Willism Stevenson)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
2 november 1964
LP: Out of Our Heads (U.K)
uitgebracht 24 sept.1965
LP: Out of Our Heads (U.S)
uitgebracht 30 juli 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
De Stones hadden Amerika nog niet echt veroverd bij hun eerste toernee dwars door Amerika juni 1964, maar dankzij de televisie waren ze er wel ingeslaagd hun reputatie te vestigen. Toen Amerikaanse tieners de Stones alleen op de radio hoorden, wisten ze nog niets van hun onconventionele kleding, persoonlijkheden en bandpresentatie. Hun kleding en haardracht vormden een inspiratiebron voor tal van Amerikaanse popsterren in de dop, en daarbij speelden ze ook nog muziek van zwarte Amrikaanse artiesten.
Walking the Dog 3:07
—–(Rufus Thomas)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 24 februari ’64
LP: The Rolling Stones (debuut)
Uitgebracht 17 april 1964 (U.K)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – fluiten – zang – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
Rufus Thomas (1917-2001) is de componist, hij is een van de pioniers van de Memphis-soul en Stax Records. In september 1963 had hij een hit met “Walkin’ the Dog” dat The Rolling Stones een vijf maanden later coverden voor hun debuutalbum.
Everybody Needs Somebody 2:50
(Jerry Wexler – Bert Berns – Solomon Burke)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
2 november 1964
LP: Rolling Stones Now (U.S)
Uitgebracht 13 febr. 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
De korte versie van ‘Everybody Needs Somebody’ op het album is een studio-opname die bij vergissing is gebruikt. Hij is sneller dan de andere versie en heeft en wat harmony vocals, de langere versie die te vinden was op hun tweede album uitgebracht in Engeland was vele male beter en ook langer 5 minuut 5.
Pain in my Heart 2:12
(Otis Redding – Allen Toussaint)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
2 november 1964
LP: Rolling Stones no.2
Uitgebracht 15 jan. 1965
LP: Rolling Stones Now (U.S)
Uitgebracht 13 febr. 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Jack Nitzsche: kinder-piano
Het waren de Rolling Stones die voor deze jaren van revolutie de soundtrack leverden. Het waren heftige tijden vol confrontaties. Zij hadden de wind mee, en ze kwamen op voor het individu en schopten tegen het conservatisme, dat is in deze tijd wel wat anders nu komen opa’s – vaders met hun kinderen-kleinkinderen naar de concerten, omgekeerde wereld.
Chuck en Keith
Down the Road Apiece 2:55
——-–(Don Raye)
Opnames: Chess Studios,
Chicago 11 juni 1964
LP: Rolling Stones no.2
Uitgebracht 15 jan. 1965
LP: Rolling Stones Now (U.S)
Uitgebracht 13 febr. 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Chuck Berry veranderde het vaudeville-nummer van componist Don Raye gecomponeerd in 1940, in een rock and roll versie. En de Stones haalden hun inspiratie uit zijn versie. Vooral Keith Richards laat op dit nummer horen hoe hij alles heeft geleerd wat je moet weten over het gitaarspel van Chuck Berry. Dit is zonder twijfel een van zijn beste gitaarparijen uit deze periode in zijn carriëre.
Time is on my Side 2:55
(Norman Meade – Jimmy Norman)
Opnames: Chess Studios,
Chicago 10 juni 1964
Single: 26 sept. 1964 (U.S)
LP: Rolling Stones No.2
LP: 12×5 (U.S)
niet uitgebracht in Engeland
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Orgel
De Stones waren begonnen met de Chuck Berry / Bo Diddley / Muddy Waters boogie-blues, haden zich enige tijd laten beïnvloeden door de soul-muziek van Solomon Burke en Don Covay en slaagden er uiteindelijk in al die invloeden samen te voegen tot songs met een boodchap waarmee het jonge blanke publiek zich kon identificeren.
EP uitgebracht 1964 Holland
If You Need Me 2:00
(Wilson Pickett – Robert Bateman
———–Sonny Sanders)
Opnames: Chess Studios,
Chicago 11 juni 1964
EP: Five by Five (U.K)
LP: 12×5 (U.S)
Mick Jagger: Zang – Tamboerijn – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Orgel
De Rolling Stones permitteerde zich alles, zonder zich ook maar een enkele maaliets aan te trekken van de ‘regels’ waaraan populaire entertainers zich dienden te houden om door de media geaccepteerd te blijven worden. Zo op het eerste gezicht leken de Rolling Stones zich niets gelegen te laten liggen aan wat anderen van hen dachten en die houding gad de heren een grote kracht.
Poison Ivy 2:30 (Jerry Leiber – Mike Stoller)
Fortune Teller * 2:12 (Allen Toussaint)
Opnames: Decca Recording Studios, West Hampstead, London
‘Fortune Teller’ * op 9 juli ’63’ – ‘Poison Ivy’ op 14 nov. ’63
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Mondharmonia *– Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
Er werden enkele honderden exemplaren van ‘Poison Ivy’ / ‘Fortune Teller’ opgenomen in juli 1963, geperst voordat platen maatschappij Decca besloot om de single uit de handel te halen. ‘Poison Ivy’ kwamen wel terecht op hun eerste EP die uitgebracht op 10 januari 1964. De reden om deze single niet uit te brengen is nooit bekend gemaakt.
Not Fade Away 1:45
(Buddy Holly – Norman Petty)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 10 jan. ’64
Single: Uitgebracht:
21 febr. 1964 (U.K)
6 maart 1964 (U.S)
Niet uitgebracht op albums
Mick Jagger: Zang – Marracas – Keith Richards: 12-Snarige-guitar
Brian Jones: Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
De één minuut en 42 seconden van “Not Fade Away” is klassieke pop-rock. Het is een hommage aan Buddy Holly met een scheut Bo Diddley en de eerste opnamen waarop Mick echt als Mick klinkt.
Little Red Rooster 3:00
——-(Willie Dixon)
Opnames: Regent Sound
Studios, London. 2 sept. ’64
Single: 13 nov. ’64 (U.K)
LP: Rolling Stones Now (U.S)
Brian Jones met zijn ‘Vox MkIII
Teardrops’ waarop hij kundig
Little Red Rooster bespeelde.
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Akoestisch-guitar
Brian Jones: Slide-gitaar – Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
Mick Jagger en Keith Richards wilden de wereld veroveren met zelfgeschreven songs, maar omdat leider Brian Jones geen nummers kon componeren en er ook niet bij betrokken werd, waren ze hem toch wel veel dank verschuldigd voor de sound die The Stones tot toen hadden ontwikkeld, hij was toen het boegbeeld van de groep. Ze gunden hem nog een pure blues “Little Red Rooster” uitgebracht als single 13 november 1964. Brian heeft er iets geweldigs van gemaakt op zijn slide gitaar. Deze uitvoering van Willie Dixon’s compositie is nooit meer beter uitgevoerd. Mick en Keith gingen toen verder en lieten Brian achter met al zijn fustraties en talent. Omdat hij geen liedjes kon schrijven. Brian Jones overleed op 3 juli 1969 in Hartfield, Sussex – 27 jaar.
EP Heat of Stone 1965 (Holland)
Play with Fire 2:08
(Nanker / Phelge)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
18 januari 1965
Single: B-kant
26 februari 1965 (U.K)
a-kant The Last Time
Mick Jagger: Zang – Tamboerijn – Keith Richards: Akoestisch-guitar
Phil Spector: Bas-gitaar – Jack Nitzsche: Klavecimbel
What a Shame 2:58
Opnames: Chess Studios,
Chicago 8 november 1964
LP: Rolling Stones Now (U.S)
LP: Rolling Stones No. 2 (U.K)
LP: Rolling Stones 3 (Hol)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Slide-gitaar – Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Beidde nummers op EP uitgebracht in Nederland in 1965
‘Play with Fire’ werd in de nacht van 18-19 januari opgenomen, na de sessie van ‘The Last Time’ Brian Jones, Bill Wyman en Charlie Watts waren al weg naar het hotel, toen Mick en Keith dit nog opnamen.
Look What You’ve Done 2:14
——(Muddy Waters)
Opnames: Chess Studios,
Chicago 11 juni 1964
LP: December’s Children (U.S)
Uitgebracht 4 dec. 1965
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Langzamerhand werd de cirkel gesloten en vrijwel niemand tekende protest aan toen de Rolling Stones ‘de grootste rock ‘n’ roll band ter wereld werden genoemd. Mick Jagger straalde een sensualiteit uit die deed denken aan vroege foto’s van Elvis Presley en hoewel zijn bewegingen op een podium zich uiteindelijk niet lieten vergelijken met de gratie en souplesse van James Brown of Sam & Dave, slaagde hij er op de een of andere manier in zoiets eigens te scheppen dat hij met niemand kon worden vergeleken. The Stones veroverden een heel eigen plaats en hielden die tot nu toe vast.
Chess Studio Chicago
2010 South Michigan Avenue 3:42 (Nanker / Phelge)
Opnames: Chess Studios, Chicago 11 juni 1964
LP: 12×5 (U.S) Uitgebracht 17 okt. 1964
Mick Jagger: Tamboerijn – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Orgel
“2010 South Michigan Avenue” verwijst duidelijk naar het adres van Chess Studios in Chicago, in 1947 opgericht door Phil en Leonard Chess. Twee joodse Polen die gek waren de blues-muziek en een flinke dosis lef hadden om zich in te zetten voor de promotie van een muziekstijl.
One More Try 1:51
(Mick Jagger – Keith Richards)
Opnames: RCA Studios
Hollywood, Los Angeles
12 mei 1965
LP: Out of Our Heads (U.S)
LP: Stone Age (U.K) compilation
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-ritme-guitar
Brian Jones: Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
Op hun vierde album Out of Our Heads wat uitgebracht werd in Amerika, ontwikkelen Jagger en Richards hun componeertalenten, die tot dan toe maar erg lichtgewicht waren ten opzichten van de voortreffelijke uitgevoerde covers. Op dit album stonden onder meer de klassiekers ‘The Last Time’ en hun grote internationale doorbraak ‘(I Can’t Get No) Satisfaction.
Camden Theater, London
Cops and Robbers 3:40 (Bo Diddley)
‘Live’ opnames Camden Theater, London op 19 maart 1964.
Voor de B.B.C.Radio “Rhythm and Blues” broadcast op 9 mei 1964
(nooit officieel uitgebracht)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Mondharmonia – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
De Stones in de studio Chess, Chicago
That’s How Strong My Love Is 2:21 (Roosevelt Jamison)
Opnames: Chess Studios, Chicago 10 mei 1965
LP: Out of Our Heads (U.K)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Ritme-guitar
Brian Jones: Orgel – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums – Ian Stewart: Piano
‘That’s How Strong My Love Is’ deze hartstochtelijke liefdesverklaring in de vorm van een ballad past perfect bij de stem van Mick Jagger. Hij had de volledige controle over zijn toon en kon afwisselen tussen rauwe en lieflijkere frasering. Dit nummer was toendertijd een hit voor Otis Redding.
Carol 2:24 (Chuck Berry) & I Need You (Mona) 3:25 (Bo Diddley)
Opnames: Regent Sound Studios, London. 3 januari 1964
LP: The Rolling Stones (debuut) (U.K)
Mick Jagger: Zang – Keith Richards: Solo-guitar
Brian Jones: Ritme-gitaar – Bill Wyman: Bas-gitaar
Charlie Watts: Drums
Dit waren 39 nummers die de Stones hebben opgenomen in die belangrijke periode 1963-1965. Persoonlijk vond ik dit hun allerbeste tijd, schitterende covers, waar zij uitzonderlijk goed in waren. Veel beter dan menig R&B groep toendertijd. Dit kwam mede door het grote talent Brian Jones, die twee jaar later op een schofterige manier de groep is uitgewerkt door Jagger en Richards en manager Andrew Loog Oldham. De periode na 1970 vond ik de Stones minder interresant omdat de maniertjes de overhand begonnen te krijgen. Toen de zalen te klein werden ging men over op het masale stationwerk, je zag vijf kleine mannetjes in de verte bewegen, het geluid was intens en groots met na afloop vuurwerk, wat elke groep wel voor elkaar krijg in de buitenlucht. Die periode 1963 laat ik zeggen tot 1970 toen kon het niet meer beter worden.
