“D-Records Shuffle” wordt elke zaterdagavond uitgezonden via BR6, van 22:00 tot 00:00 uur. Tevens is deze, na de uitzending, hieronder terug te luisteren.
Deel 1: 22:00 – 23:00
Deel 2: 23:00 – 00:00
The Byrds
“Lay Down Your
———-Weary Tune” 3:31
——(Bob Dylan)
LP: Turn Turn Turn
Uitgebracht in 1965
Velen vinden de muziek van The Byrds uit Amerika een beetje afgezaagd, maar ik vind de muziek tijdloos, trouwens, zo váák hoor je ze niet meer op de radio, En als je hoort is het meestal Mr. Tambourine Man, terwijl ze nog zoveel andere mooie songs hebben opgenomen, zoals “Lay Down Your Weary Tune” geschreven door Bob Dylan.
———————————————————-
Cuby + Blizzards
“No Shoes” 4:34
(John Lee Hooker)
LP: Groeten uit Grollo
Uitgebracht in 1967
De groeten uit Grollo. Het is hier lekker rustig en het avondzonnetje schijnt lustig. Voor me een landweg waarlangs enkele bonkige boerderijen. Een eenzame boer loopt sjokkend naar de horizon. Op het land een ploegende figuur. De zwoele wind voert klankflarden langs mijn oor. Ik neem de verekijker ter hand en tuur naar de akker. Cuby zingt. De vogels houden hun adem in. Herman Brood zit nors zwijgend voor zijn boerderij naar het vredige tafereel te staren. Hij trekt aan zijn knoestige pijp en voelt zich één met het land. Hans Waterman laat de hooivork rusten en Willy Middel jaagt de kippen in het avondhok, zodat de stilte tastbaar wordt. Eelco Gelling staat op, spuugt een krachtige straal tabakssap op het erf en haalt zijn gitaar op, en Cuby laat het werk op de akker rusten; de lange werkdag ziet er weer op. Hij zingt “No Shoes” Het is hier heerlijk in Drenthe.
(Willem de Ridder- 1967)
————————————————————————-
Neil Young (1945)
“Pocahontas” 3:19
—(Neil Young)
LP: Rust Never Sleeps
Uitgebracht in 1979
Een 17e eeuws portret van
Pocanhantas, gebaseerd op
een ets van Simon Passe
uit 1616
Het album Rust Never Sleeps van Neil Young uit 1979 bestaat uit twee delen kant een hard met The Crazy Horse. Kant twee akoestisch, met nummers waarin je op reis gaat door de tijd, en waarop reizen en verloren vriendschappen centraal staan. De naamgever van het lied “Pocahontas” (1596-1617), was een dochter van een indiaans stamhoofd. Ze kwam in handen van blanke kolonisten en overleed in Engeland.
lees meer op wikipedia, zeer interresant – Pocahontas (prinses)
———————————————————————
Lisa Gerrard
——–& Dominik Wania
“Australia” 4:03
(Zbigniew Preisner)
CD: Melodies of My Youth
Uitgebracht in 2019
Lisa Gerrard (1961) zang
Dominik Wania (1981) piano
De CD Melodies of my Youth van de Poolse componist Zbigniew Preisner uitgevoerd door zangeres Lisa Gerrard en pianist Dominka Wania. De CD staat vol met schoonheid en nostalgie, en melodieën uit zijn jeugd, hij groeide op in Polen achter het ijzeren gordijn.
———————————————————–
André Hazes (1951-2004)
“Zeg Maar Niets Meer” 2:48
melodie: John Madora
eigen tekst van André Hazes
Single: EMI
LP: Gewoon André
Uitgebracht in 1982
The Kingston Trio
“South Wind” 2:55
(Travis Edmonson)
LP: String Alone
Uitgebracht in 1960
Dave Guard (1934-1991) zang – banjo – gitaar
Bob Shane (1934-2020) zang – gitaar
Nick Reynolds (1933-2008) zang – tenorgitaar – bongo’s
Gastmuzikant David ‘Buck’ Wheat (1922-1985) contrabas
The Kingston Trio was een Amerikaanse folk-trio, die grote populariteit genoot in de late jaren vijftig en de vroege jaren zestig.
De heren speelde eerst voornamelijk Hawaiiaanse muziek, maar schakelde al snel over op de traditionele folk-muziek.
——————————————————
Hank Mobley
“The Best Things
——in Life Are Free” 5:15
—–(Ray Henderson)
LP: Workout
Uitgebracht in 1961
Hank Mobley (1930-1986) tenor saxofoon
Wynton Kelly (1931-1971) piano
Grant Green (1935-1979) gitaar
Paul Chambers (1935-1969) contrabas
‘Philly’ Joe Jones (1923-1985) drums
De jazz kent vele figuren die misschien niet tot de grootsten behoren, maar wel een individuele studie waard zijn. Tenorsaxofonist Hank Mobley had een klein, gepassioneerd publiek dat zich niets aantrekt van het feit dat de grote Miles Davis, toen hij begin ’60 jaren in het Miles davis Quintet speelde, concludeerde dat hij geen goede vervanger was voor grote John Coltrane. Maar zijn fans bewonderen Mobley’s soepele ritme, zijn voorliefde voor lange melodische frasen, zijn aangeboren gevoel voor de blues en zijn mooie toon. Hank Mobley kreeg op ten duur veel last tijdens het spelen van z’n longen uiteindelijk stierf hij aan een longontstekeing.
———————————————————
Kjoe 65
“Just Who’s in Sight” 2:18
tekst: Jay Baar
melodie: Frank Nuyens
LP: Revolution
Uitgebracht in 1966
Q 65 is zonder twijfel een van Neerlands meest legendarische sixties bands. De groep bestond in eerste instantie twee en half jaar, van begin 1965 tot eind 1967 en de muzikale output van Q 65 in die periode, zeven singles en een LP, behoort tot het beste van wat de nederbeat in de tweede helft van de jaren zestig te bieden heeft.
—————————————————-
Barry McGuire (1935)
“Try to Remember” 3:20
tekst: Tom Jones
melodie: Harvey Schnidt
LP: Eve of Destruction
Uitgebracht in 1965
Barry McGuire is een Amerikaanse zanger uit Californië. Zijn bekendste wapenfeit is het protestlied ‘Eve of Destruction’ geschreven P.F.Sloan in 1964. Het lied gaat over rampen en dreigingen van de vroege jaren zestig: oorlog, rasenhaat, de haat jegens het westen in de Volksrepubliek China en de atoombom.
———————————————–
The Spencer Davis Group
“Somebody Help Me” 2:02
—–(Jimmy Edwards)
LP: Autumn ’66
Uitgebracht in 1966
Autumn ’66 was het derde album van de Britse rhythm and blues groep de Spencer Davis Group althans met zanger Stevie Winwood, die gelijk daarna totaal wat anders ging doen qua muziek, meer psychedelisch dat werd de groep Traffic met Dave Mason.
‘Somebody Help Me’ was hun tweede succesvolle single werd nummer een in Engeland.
———————————————————–
Nat Adderley Quartets
“Love Letters” 4:14
—(Victor Young)
LP: Naturally
Uitgebracht in 1961
Nat Adderley (1931-2000) kornet
Joe Zawinull (1932-2007) Piano
Sam Jones (1924-1981) conbtrabas
Louis Hayes (1937) drums
Nat Adderley was een Amerikaans jazzmusicus. Hij bespeelde de kornet en trompet. Hij was de jongere broer van saxofonist Cannonball Adderley, met wie hij een groot aantal albums mee opnam. Na zijn carriëre doceerde hij van 1990 tot 2000 aan een consevatorium in Tamba, Florida.
————————————————–
Mark Spoelstra–(1940-2007)
“Won’t Allow
——-Mankind to Rest” 4:30
—-(Mark Spoelstra)
LP: Five & Twenty Questions
Uitgebracht in 1965
Mark Spoelstra was net zo’n soort zwerver als zijn vriend Bob Dylan in zijn vroegere jaren, alleen Bob ging verder, en Mark bleef achter in zijn eigen vertrouwde omgeving, had net niet dat extraatje om heel succes vol te worden. Hij bleef die folkie met alleen zijn gitaar.
———————————————————
Ólafur Arnalds (1987)
“Romance III” 1:48
(Ólafur Arnalds)
CD: Found Songs
Uitgebracht in 2009
In april 2009 creëerde de neoklassieke pianist van IJsland, Ólafur Arnalds, de serie ‘Found Songs’ met zeven nummers, elke dag bracht hij er een uit via Twitter. Zijn beweegredenen zijn duidelijk:
De klassieke scene is een beetje gesloten voor mensen die hun hele leven nog geen muziek hebben bestudeerd. ‘Ik zou mijn klassieke invloed willen overbrengen op de mensen die normaal niet naar dit soort muziek luisteren….de geest van mensen openen’.
——————————————————————–
Dolorean
“Traded for Fire” 4:51
——(Al James)
CD: Not Exotic
Uitgebracht in 2003
De groepsnaam Dolorean begon als een eenzaam eenmansproject van singer songwriter Al James. Hij trad op in zowat alle kelders en huis kamers van Portland in de Amerikaanse staat Oregon. De band naam is een eerbetoon aan de befaamde auto ontwerper John DeLorean.
———————————————————–
2e deel
Bill Elm & Mike Semple
Friends of Dean Martinez
“A Place in the Sun” 9:08 (Bill Elm & Mike Semple)
CD: A Place in the Sun Uitgebracht in 2000
De vrienden van Dean Martinez weten wat ze doen in een hete woestijn, dit is perfecte muziek voor het rijden door de woestijn op een paard, het is vochtig, druipend van toon en druipend van een cactus. Waar slaan we ons kamp op, hoe brengen we de nacht door. Dromerig, dit is het aanbod van The Friends of Dean Martinez, vloeibare geluiden van Bill Elms en Mike Semple creëren een sfeer van elastische loomheid, als een warme zomermiddag.
Pfff wat is het warm.
———————————————–
Randy Newman (1943)
“Guilty” 2:30
(Randy Newman)
LP: Good Old Boys
Uitgebracht in 1974
Randy Newman is een van die liedjesschrijvers met een groot inlevingsvermogen. Cynish maar ook een groot hart voor de gewone werkman, verhaaltjes en vooral de geschiedenis. De draak steken met van alles en nog wat, maar ook emotie tonen zoals met het nummer “Guilty” te vinden op zijn album uit 1974 ‘Good Old Boys.
——————————————————-
Bob Dylan (1941)
“You’re Gonna Make Me
—Lonesome When You Go” 2:48
————(Bob Dylan)
LP: Blood on the Tracks
Uitgebracht in 1975
Bob & Sara (1970)
Bob Dylan’s Blood on the Tracks wat uitkwam in 1975 is zijn meest autobiografische. Hij is radeloos, verbolgen, weemoedig, sentimenteel, verscheurd en vooral eenzaam, dit werkstuk is zeldzaam aangrijpend.
Op dit album verwerkt Dylan zijn aankomende echtscheiding met Sarah Lownds (1939), de moeder van zijn vier kinderen. Het album werd opgenomen vlak nadat zij gescheiden gingen loven.
————————————————-
4) Sigur Rós
“Ágætis byrjun” 9:19 (slaapwanderlaars)
CD: Ágaetis Byrjun–(een goed begin) Uitgebracht in 2000
IJsland wat kan je daar over zeggen, dat het er altijd koud is, ijs, lava, geisers, het eten zoals vissenkoppen of walvisspek, enorme terrein wagens, en er wonen maar 340.000 mensen. Maar er is ook een band. De naam is Sigur Rós, een groep ex-studenten komende van het conservatorium in Reykjavik, die prachtige albums op hun naam hebben staan. De muziek kan je omschrijven als filmisch, het zijn vaak geluiscollage’s en spookachtige klanken. Het roept de sfeer op van blauw licht, bollen kristallen, en soms ijskoud staal veroorzaakt door een strijkstok die langs de snaren van de gitaar getrokken wordt door gitarist/zanger Jón Þór Birgisson (1975).
Hij zingt in onverstaanbaar IJslands, zijn stem is intens, maar ook verkoelend, dit soort muziek kan alleen maar daarvandaan komen. Met een beetje inlevevings vermogen voel je het sissen van de geisers, het open schuren der gletjers, en het razen van adembenemende poolwinden, huivering wekkend.
—————————————————-
Tammy Wynette (1942-1998)—–(Virginia W. Richardson)
“Stand by Your Man” 2:41
tekst: Tammt Wynette
melodie: Billy Sherrill
Single: Capitol Records
LP: Stand by Your Man
Uitgebracht in 1968
Countryzangeres Tammy Wynette was soms genadeloos, soms gul, maar vooral jaloers, en toch ook weer zeer ambitious, maar ze was vooral erg kwetsbaar, je kunt gerust stellen ze was slecht toegerust voor dit leven. “Sometimes it’s so hard to be a woman” die eerste regel van haar monsterhit “Stand by Your Man” uit 1968 was op die kerstavond van 1997 zeer van toepassing.
Ze was 55 jaar geworden, haar leven was een puinhoop, vijf huwelijken en meer dan dertig operaties aan haar ingewanden. Ze was ernstig verslaafd aan pijnstillers, haar laaste echtgenoot was een griezel die haar isoleerde, haar geld opmaakte en uiteindelijk haar jaarlijks facelift niet meer wilde betalen. En dan dat kan er ook nog wel bij, haar vier kinderen lieten niets meer van zich horen.
Vier maanden later zou ze sterven 6 april 1998 – Tammy Wynette.
——————————————————-
Rod Stewart (1945)
“Country Comfort” 4:45
tekst: Bernie Taupin melodie: Elton John
LP: Gasoline Alley Uitgebracht in 1970
‘Sir’ zo mag Rod Stewart zich noemen sinds 2006, was vroeger een vrolijke flierefluiter zonder veel ambitie, hij doet het slecht op school en gaat al vroeg aan het werk als grafdelver, afrasteringenbouwer en bezorger. Maar hij kan twee dingen goed: voetballen en zingen.
Rod gaat zich toeleggen op zingen omdat dat zich wel verdraagt met zijn beruchte alcoholinname en als beroepsvoetballer is dat wat lastiger, soms is een keuze eenvoudig. Vanaf 1969 tot en met 1971 bracht hij drie geweldige albums uit, zijn tweede LP “Gasoline Alley” was een van de mooste van het jaar 1970. Dit was ook het resultaat van tien jaar zwerven, pret maken, zuipen en zoeken naar een muzikale identiteit.
—————————————————–
Charles Aznavour
——(1924-2018)
“A Ma Fille” 3:33
(Charles Aznavour)
E.P.: Barclay Disque
Uitgebracht in 1964
Ik vind lang niet alles goed van Charles Aznavour, maar er zijn van die liedjes van hem die hebben iets aandoenlijks en eerlijks, en dat zijn er echt wel heel veel, want zijn oevre was enorm.
————————————————–
The Mamas & The Papas
“Too Late” 4:05
(John Phillips)
LP The Mamas & The Papas
Presented by ………….
Uitgebracht in 1968
The Mamas & The Papas hebben maar drie jaar besteen als zanggroep, en die drie jaren waren een groot feest. In die jaren hebben ze een muzikale trend ontwikkeld, waar later groepen als ABBA op voort borduurde. Bovendien is in die drie jaren gebleken dat Papa John Phillips (1935-2001) een geniaal songschrijver was, hij was verantwoordelijk voor de meeste nummers die de groep uitbracht.
———————————————–
Bob Brookmeyer
“Manha de Carnival” 4:33
———(Luiz Bonfá)
LP: Trombone Jazz Samba
Uitgebracht in 1962
Bob brookmeyer (1929-2011) trombone
Jim Hall (1930-2013) gitaar
Jimmy Raney (1927-1995) gitaar
Willie Bobo (1934-1983) drums
Carmen Costa (????) cabasa
The Bee-Gees
a) “Holiday” 2:51
b) “Every Christian Lion Hearted Man Will Show You” 3:31
——————––(Barry, Robin & Maurice Gibb)
Single: Polydor/ Atco Uitgebracht in 1967
De Bee Gees was een popgroep rond de tweelingbroers Robin Gibb (1949-2012) en Maurice Gibb (1949-2003) en hun oudere broer Barry Gibb (1946). In 1966 hadden ze hun grote doorbraak met Spicks and Specks en daar op volgend een hele reeks hits die zeer succesvol waren, halverwege de jaren zeventig waren zij de belangrijkste uit voerders van het disco-genre.