"Uit de Tijd van Toen" afl. 34

de platenzaak

Het was 1967 toen ik voor het eerst in aanraking kwam met het fenomeen Gé Hofenk (spreek uit Gé Hovink). Een platenzaak op de Haarlemmerstraat 66 in Leiden. Als je in die dagen vanaf het Noordeinde kwam was de eerste winkel van de Haarlemmerstraat warempel een platenzaak. Musica d’Italia, een detailhandel die hoofdzakelijk onbekende toppers uit Italië verkocht, met een enkele Italiaans gerelateerde uitzondering zoals Rocco Granata en Gigliola Cinquetti. De eigenaar was een ras echte Italiaan, donkerzwart pekhaar, donker pak en zweverig meeneuriënd.

Maar je moest ’n stukkie de Haarlemmerstraat op gaan en na pakweg 200 meter doemde Gé Hovink op, mijn oog viel op een etalage waar langspeelplaten opgesteld stonden, hangend aan tomado-rekjes. De allereerste keer dat ik binnentrad zag ik Gé achter ’n soort toonbank staan. Met de gespaarde fl. 3,75 voor ’n singeltje in die dagen, meldde ik me. ‘Dag meneer, heeft u de plaat “Massachusetts” van de Bee-Gees’ en toen kwam het. ‘Wil je ‘m luisteren?’ vroeg Gé. Op mijn ‘ja’ sprak Gé de imponerende woorden: ‘ja, dat wordt dan hokje twee’.

Een kleine uitleg in de zaak bevonden zich drie luistercabines. Een geluidsdichte soort bezemkast met een speaker er in, plus een stoel, maar ook een glazen deur zodat elke rondscharrelende klant je daar, al meewiegend met de muziek, zag zitten.

Plaatsgenomen in hokje twee hoorde je dat Gé de arm van de pick-up op de plaat zette en daar klonk “Feel I’m goin’ back to Massachusetts”. Na 2:27 was mijn eerste luisterervaring bij Gé Hovenk voorbij. Nog niet van plan om de zaak al te verlaten meldde ik me opnieuw bij Gé en vroeg voorzichtig met kleine beefstem; ‘Heeft u ook al de nieuwe van Procol Harum Homburg’ Zuchtend verwees Gé me opnieuw naar hok twee. Ja hoor, dat werd ‘m en opgetogen betaalde ik fl. 3,75 en verliet de zaak.

1) Procol Harum